ਸੱਜਨਤਾ: ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਗਹਿਣਾ
Sajjanta Manukh da Gahina
ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗਹਿਣੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਬਾਹਰੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਅੰਦਰਲੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਲਈ ਉਸ ਕੋਲ ਸੱਜਨਤਾ ਦਾ ਇੱਕ ਜਨਮਦਾਤਾ ਗਹਿਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਉਹ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਝੂਠ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲਏ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮਨੁੱਖ ਇਸ ਨੂੰ ਵਧਾ ਕੇ, ਨਿੱਤ ਨਵੇਂ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਵਰਤ ਕੇ ਇਸ ਨੂੰ ਬੇਅੰਤ ਵਧਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਸ ਕਾਰਨ ਉਹ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਚਹੇਤਾ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਇਸ ਕੀਮਤੀ ਗਹਿਣੇ ਨੂੰ ਪਛਾਣਨ ਤੋਂ ਅਸਮਰੱਥ ਹੈ। ਅਤੇ ਜੇ ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਪਛਾਣ ਵੀ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਸਵਾਰਥ ਲਈ ਇਸ ਨੂੰ ਸੁੱਟਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੋਚਦਾ। ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਗਹਿਣੇ ਦਾ ਨਾਮ ਹਰ ਕੋਈ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਜੋ ਜਨਮ ਤੋਂ ਹੀ ਮੁਫਤ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ‘ਸੱਜਨਤਾ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਸੱਚਾ ਵਿਅਕਤੀ ਹੋਣਾ।’ ਭਾਵ ਜੋ ਸੱਚਾ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਵਿਅਕਤੀ ਹੈ, ਉਹ ਇੱਕ ਸੱਜਣ ਹੈ। ਮਨੁੱਖਤਾ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਸਮਝਣ ਵਾਲਾ ਹੀ ਸੱਜਣ ਹੈ। ਕੋਈ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਉਦੋਂ ਹੀ ਸੱਜਣ ਅਖਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਸੱਜਨਤਾ ਹੋਵੇ। ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗਹਿਣੇ ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਕੱਪੜੇ ਪਹਿਨਣ ਨਾਲ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਵਧਦੀ ਹੈ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚੰਗੇ ਗੁਣ ਅਤੇ ਵਿਹਾਰ ਮਨੁੱਖ ਵਿਚ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਉਸਨੂੰ ਜੋ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਮਿਲਦੇ ਹਨ।
ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚੰਦਨ ਤੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਸੱਪਾਂ ਦਾ ਚੰਦਨ ਤੇ ਕੋਈ ਅਸਰ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚੰਗੇ ਬੰਦਿਆਂ ਦਾ ਮਾੜੀ ਸੰਗਤ ਕੁਝ ਵਿਗਾੜ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ। ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਚੰਗੇ ਅਤੇ ਮਾਨਵਤਾ ਵਾਲੇ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਸੱਜਨਤਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਸੱਜਣ ਸਦਾ ਹੀ ਸਮੁੰਦਰ ਵਰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਦਿਲ ਮੋਤੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਵਰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਚੰਗਾ-ਮਾੜਾ ਸਭ ਕੁਝ ਸਹਿਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਚੰਗਾ ਦੇਣ ਵਾਲਾ, ਹਿਮਾਲਿਆ ਵਰਗਾ ਸ਼ਾਂਤ, ਸਥਿਰ ਅਤੇ ਉੱਚਾ-ਸੁੱਚਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਚੰਦਨ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਜ਼ਹਿਰ ਦੇ ਪ੍ਰਕੋਪ ਨੂੰ ਵੀ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਸੱਪ ਵਾਂਗ ਮਨੁੱਖਤਾ ਲਈ ਕਦੇ ਨੁਕਸਾਨਦਾਇਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਹਰ ਕਿਸੇ ਲਈ ਲਾਭਦਾਇਕ ਹੋਣਾ, ਨਿਮਰ ਹੋਣਾ, ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਹੋਣਾ ਸੱਜਨਤਾ ਹੈ। ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਜ਼ਖਮਾਂ ‘ਤੇ ਮਲ੍ਹਮ ਬਣਨਾ ਹੀ ਸੱਜਨਤਾ ਕਹਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਅਜਿਹੀ ਮਨੁੱਖਤਾ ਧਰਤੀ ‘ਤੇ ਮੌਜੂਦ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਦਾ ਜੀਵਤ ਹੋ ਕੇ ਮਨੁੱਖਤਾ ਨੂੰ ਸ਼ਿੰਗਾਰਦਾ ਰਹੇਗਾ।
