ਰੇਲਗੱਡੀ ਦੀ ਸਵਾਰੀ Railgadi di Sawari
ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼, ਦੂਰ ਤੱਕ ਚੱਲਦੀ ਰੇਲਗੱਡੀ, ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਚਲਦਾ ਇੱਕ ਜਹਾਜ਼, ਇਹ ਸਭ ਮਨ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਭਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਸਿਰਫ ਦੇਖ ਕੇ ਹੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਰੋਮਾਂਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕਿੰਨੀ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਹੋਵੇਗੀ।
ਜਦੋਂ ਪਿਤਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਗਰਾ ਜਾਣ ਲਈ ਰੇਲ ਦੀਆਂ ਟਿਕਟਾਂ ਦਿਖਾਈਆਂ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ। ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਕੱਪੜੇ ਰੱਖ ਕੇ ਝੱਟ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਏ। ਦੋ ਘੰਟੇ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੋਂ ਸ਼ਤਾਬਦੀ ਟਰੇਨ ਫੜਨੀ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਸਟੇਸ਼ਨ ‘ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਟੈਕਸੀ ਮੰਗਵਾਈ ਅਤੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ‘ਤੇ ਪੈਰ ਰੱਖਦਿਆਂ ਹੀ ਅਸੀਂ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਏ। ਸਟੇਸ਼ਨ ‘ਤੇ ਭਾਰੀ ਭੀੜ ਸੀ। ਸਿਰਫ਼ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਹੀ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੇ ਸਨ। ਵਿਚਕਾਰ ਲਾਲ ਕੱਪੜਿਆਂ ਵਾਲੇ ਦਰਬਾਨ ‘ਸੰਭਲਨਾ-ਸੰਭਲਨਾ’ ਆਖਦੇ।
ਰੇਲਗੱਡੀ ਸਮੇਂ ‘ਤੇ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਚੇਅਰ ਕਾਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀਆਂ ਸੀਟਾਂ ਲੈ ਲਈਆਂ ਅਤੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਦੇਖਣ ਲੱਗੇ। ਚਾਹ, ਮੈਗਜ਼ੀਨ, ਛੋਲੇ-ਭਟੂਰੇ ਅਤੇ ਖੇਡਾਂ ਦੇ ਖਿਡੌਣੇ ਵੇਚਣ ਦੇ ਸਟਾਲ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਵੇਚਣ ਵਾਲਾ ਅਜੀਬ ਢੰਗ ਨਾਲ ਚੀਕਦਾ ਹੋਇਆ ਕਾਰ ਵਿੱਚ ਆਇਆ। ਫਿਰ ਚਾਹ ਅਤੇ ਪਕੌੜੇ ਵੇਚਣ ਵਾਲਾ ਵੀ ਆ ਗਿਆ।
ਅਚਾਨਕ ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਝਟਕਾ ਲੱਗਾ। ਪਿਤਾ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਇੰਜਣ ਜੁੜ ਗਿਆ ਹੈ। ਫਿਰ ਸੀਟੀ ਵੱਜੀ ਅਤੇ ਟਰੇਨ ਚੱਲ ਪਈ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਰੇਲਗੱਡੀ ਨੇ ਰਫ਼ਤਾਰ ਫੜੀ, ਟਰੈਕ ‘ਤੇ ਪਹੀਆਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਤਾਲ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।
ਸਾਨੂੰ ਸੁੰਦਰ ਦ੍ਰਿਸ਼ਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਨਾਸ਼ਤਾ ਦਿੱਤੋ ਗਿਆ। ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਕਦੋਂ ਆਗਰਾ ਆ ਗਿਆ ਪਤਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ। ਰੇਲਗੱਡੀ ਨੂੰ ਅਲਵਿਦਾ ਕਹਿ ਕੇ, ਮੈਂ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ।
