ਪਿੰਡ ਦਾ ਦੌਰਾ Pind Da Daura
ਜਿੱਥੇ ਕੁਦਰਤ ਆਧੁਨਿਕਤਾ ਦੇ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋ ਆਪਣੇ ਪੈਰ ਪਸਾਰਦੀ ਹੈ।
ਉੱਥੇ ਹੀ ਪਿੰਡ ਦੀ ਤਾਜ਼ਗੀ ਵੱਸਦੀ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਕੌਮੀ ਮਾਰਗ ‘ਤੇ ਦੋ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਕਈ ਥਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਛੋਟੇ-ਵੱਡੇ ਪਿੰਡ ਵਸੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਨੇੜਿਓਂ ਦੇਖਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ।
ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਮਸੂਰੀ ਜਾਂਦੇ ਸਮੇਂ ਸਾਡੀ ਕਾਰ ਇਕ ਥਾਂ ‘ਤੇ ਪੰਕਚਰ ਹੋ ਗਈ। ਟਾਇਰ ਬਦਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਪਿਤਾ ਜੀ ਤੋਂ ਨਟ ਗੁਮ ਹੋ ਗਿਆ। ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਮਕੈਨਿਕ ਲੱਭਣ ਲਈ ਨੇੜਲੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਪਿਆ। ਪਿੰਡ ਵਿੱਚੋਂ ਆ ਰਹੇ ਗੁੜ ਦੀ ਮਹਿਕ ਮਾਹੌਲ ਵਿੱਚ ਫੈਲੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਇੱਥੇ ਪੇਂਡੂ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਗੁੜ ਅਤੇ ਚੀਨੀ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।
ਥੋੜ੍ਹਾ ਅੱਗੇ ਜਾ ਕੇ ਔਰਤਾਂ ਘਾਹ ਦੇ ਢੇਰਾਂ ‘ਤੇ ਗੋਹੇ ਦੇ ਉਪਲੇ ਸੁਕਾਉਂਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰ ਆਈਆਂ। ਇਹ ਸੁੱਕੇ ਉਪਲੇ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਬਾਲਣ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਲੱਗੇ ਟਿਊਬਵੈੱਲ ਦੇ ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਲਹਿਰਾਂ ਖਿੜੇ ਹੋਏ ਖੇਤਾਂ ਦੀ ਪਿਆਸ ਬੁਝਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਤਬੇਲੇ ਤੋਂ ਮਕੈਨਿਕ ਦਾ ਪਤਾ ਪੁੱਛਣ ‘ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਤਾਜ਼ਾ ਦੁੱਧ ਦਾ ਗਲਾਸ ਦਿੱਤਾ। ਕੱਚੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਦੀ ਲੰਘਦਿਆਂ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਥਾਂ ਮੁੜ ਕੇ ਆਪਣਾ ਰਸਤਾ ਭੁੱਲ ਗਏ। ਇੱਕ ਘਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰੋਂ ਆਏ ਸੱਜਣ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਰਸਤਾ ਦਿਖਾਇਆ ਤੇ ਕੱਚੇ ਅੰਬਾਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਥੈਲਾ ਵੀ ਦਿੱਤਾ।
ਅਸੀਂ ਮਕੈਨਿਕ ਨਾਲ ਕਾਰ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਅਤੇ ਮੈਂ ਤੁਰੰਤ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਾਈਆਂ। ਕਾਰ ਦੀ ਮੁਰੰਮਤ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਸਟਾਰਟ ਹੋ ਗਏ ਪਰ ਮੇਰਾ ਮਨ ਇੱਥੇ ਹਰਿਆਲੀ ਵਿੱਚ ਫਸਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।
