ਸਾਡਾ ਬੱਸ ਡਰਾਈਵਰ
Sada Bus Driver
ਮੈਂ ਗਿਆਨ ਮੰਦਰ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੰਜਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹਾਂ। ਮੇਰੇ ਘਰ ਤੋਂ ਬੱਸ ਨੰਬਰ 11 ਸਾਨੂੰ ਸਕੂਲ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਬੱਸ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਪੰਜਵੀਂ ਜਮਾਤ ਤੱਕ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹੀ ਸਵਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸਾਡੇ ਬੱਸ ਡਰਾਈਵਰ ਚੰਦਰਪਾਲ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਚੰਦਰਪਾਲ ਖੁਦ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਧਿਆਨ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।
ਅਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਵੀਰ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਬੱਸ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਬੱਸ ਸਟਾਪ ‘ਤੇ ਕਾਹਲੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਬੈਠ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ। ਬੱਸ ਨਹੀਂ ਚਲਾਂਦੇ। ਜੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਹੱਥ ਖਿੜਕੀ ਦੇ ਬਾਹਰ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਆਪ ਫਟਕਾਰ ਲਾ ਦੇਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਸੜਕੀ ਨਿਯਮਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।
ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਸਰੀਰ ਅਤੇ ਮੋਟੀਆਂ ਮੁੱਛਾਂ ਕਾਰਨ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਹਰ ਕੋਈ ਡਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਫੇਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਿਮਰ ਸੁਭਾਅ ਕਾਰਨ ਹਰ ਕੋਈ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਦੋਸਤ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਵੀਰ ਜੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੇਰੇ ਮੋਢੇ ‘ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਇਕੱਠੇ ਬੱਸ ਚਲਾਉਂਦੇ ਹਾਂ। ਉਸ ਦੀ ਹੱਲਾਸ਼ੇਰੀ ਨੇ ਮੇਰਾ ਮਨੋਬਲ ਹੋਰ ਵਧਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
