ਇੱਕ ਬਸਤੇ ਦੀ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ Ek Baste Di Savai Jeevani
ਮੈਂ ਰਾਹੁਲ ਦਾ ਦੋ ਜ਼ਿਪ ਵਾਲਾ ਨੀਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਬਸਤਾ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ‘ਤੇ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਹੈ। ਮੈਂ ਪੁਰਾਣਾ ਹਾਂ ਪਰ ਮੇਰਾ ਨੀਲਾ ਸਰੀਰ ਸਾਫ਼ ਅਤੇ ਚਮਕਦਾਰ ਹੈ। ਰਾਹੁਲ ਮੇਰਾ ਬਹੁਤ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ‘ਤੇ ਬਣੀ ਸਪਾਈਡਰਮੈਨ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਉਹ ਖੁਦ ਹੀ ਸਾਫ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਉਹ ਮੇਰੀ ਛੋਟੀ ਜੇਬ ਵਿੱਚ ਰੋਟੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਰਾਹੁਲ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਭੋਜਨ ਹਮੇਸ਼ਾ ਬੈਗ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਤੇਲ ਉਸ ਦੀ ਦਿੱਖ ਨੂੰ ਖਰਾਬ ਨਾ ਕਰੇ। ਸਵੇਰੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਇਕੱਠੀਆਂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਸਾਫ਼ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਇਕੱਠੀਆਂ ਕਰਨ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ।
ਮੈਂ ਤੇ ਸਾਹਿਲ ਦਾ ਬੈਗ ਇਕੱਠੇ ਹੀ ਬੈਠਦੇ ਹਨ। ਸਾਹਿਲ ਦੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਕਾਰਨ ਉਸ ਦਾ ਬੈਗ ਵੀ ਕਾਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਉਹ ਤੇਲ ਦੀ ਬਦਬੂ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਉਹ ਜ਼ਮੀਨ ‘ਤੇ ਡਿੱਗਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਹੈ
ਮੈਂ ਬੇਵੱਸ ਹੋ ਕੇ ਉਸ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ। ਮੈਂ ਜਾਣਕਾਰੀ ਭਰਪੂਰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨਾਲ ਭਰ ਕੇ ਸੂਝਵਾਨ ਮੁੰਡੇ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ‘ਤੇ ਚੜ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਨੱਕ ਉੱਚੀ ਰੱਖ ਕੇ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਵੀ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਹੁਣ ਇਹ ਸਾਲ ਜਲਦੀ ਹੀ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਰਾਹੁਲ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਬਸਤੇ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿਚ ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ। ਮੈਂ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਘਬਰਾ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾਵਾਂਗਾ?
