ਚਿੜੀਆਘਰ ਦੀ ਯਾਤਰਾ Chidiyaghar di Yatra
ਸਰਦੀਆਂ ਦਾ ਧੁੱਪ ਵਾਲਾ ਦਿਨ ਅਤੇ ਛੁੱਟੀ ਸਾਡੇ ਚਿੜੀਆਘਰ ਦੇ ਦੌਰੇ ਬਹੁਤ ਵਧਿਆ ਸੀ। ਆਪਣੀ ਪਾਣੀ ਦੀ ਬੋਤਲ ਲਟਕਾਈ ਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਨਾਲ ਚਿੜੀਆਘਰ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਲਈ ਨਿਕਲਿਆ।
ਦਿੱਲੀ ਚਿੜੀਆਘਰ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਹੈ, ਇਸ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਈ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਦੋ ਘੰਟੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ। ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਅੱਗੇ ਸਫ਼ਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਵਾਹਨਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਪ੍ਰਬੰਧ ਹੈ। ਪਰ ਅਸੀਂ ਤੁਰਨਾ ਹੀ ਬਿਹਤਰ ਸਮਝਿਆ।
ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਸੀਂ ਪੰਛੀਆਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ‘ਤੇ ਤੈਰਦੇ ਦੇਖਿਆ। ਬਤਖਾਂ, ਸਾਰਸ, ਹੰਸ, ਬਗਲੇ, ਸਾਰੇ ਨਹਿਰ ਦੇ ਵਹਾਅ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣ ਰਹੇ ਸਨ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਅਸੀਂ ਅੱਗੇ ਵਧੇ, ਅਸੀਂ ਵਾੜ ਵਾਲੇ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗੈਂਡਾ ਦੇਖਿਆ। ਉਸਨੂੰ ਖੁਆਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਮੋਟੀ ਚਮੜੀ ਅਤੇ ਭਾਰੀ ਸਰੀਰ ਸਾਰੇ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਕਾਲੇ ਮੂੰਹ ਵਾਲੇ ਲੰਗੂਰ ਦੇਖੇ। ਦਰੱਖਤਾਂ ‘ਤੇ ਬਾਂਦਰਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਭਿਆਨਕ ਬਾਘ ਆ ਗਿਆ। ਫਿਰ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਪਿੰਜਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਤੋਤੇ, ਉੱਲੂ, ਚਹਿਕਦੇ ਪੰਛੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹਿਰਨ, ਮਗਰਮੱਛ ਅਤੇ ਘੜਿਆਲ।
ਮੈਨੂੰ ਉੱਚੀ ਗਰਦਨ ਵਾਲੇ ਜਿਰਾਫ਼ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਸਭ ਤੋਂ ਸੁੰਦਰ ਲਗਿਆ। ਨਰ ਅਤੇ ਮਾਦਾ ਜਿਰਾਫ਼ ਇੱਕ ਦਰੱਖਤ ਉੱਤੇ ਉੱਚੇ ਲਟਕਦੇ ਝੂਲੇ ਵਿੱਚੋਂ ਵਾਰੀ-ਵਾਰੀ ਖਾ ਰਹੇ ਸਨ।
ਹਾਥੀ, ਬਾਂਦਰ ਅਤੇ ਚਿੱਟੇ ਬਾਘ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਸਿੱਧੇ ਕੰਟੀਨ ਵੱਲ ਚੱਲ ਪਏ। ਰੋਮਾਂਚਕ ਸਫ਼ਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਰਜਾਈ ਹੇਠਾਂ ਸੋਚਦਾ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਵੀ ਮੈਂ ਬਾਘ ‘ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਪੰਛੀਆਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ।
